Rumianek w ciąży wykorzystuje się przede wszystkim jako profilaktykę zapobiegania ciążowym dolegliwościom. Można stosować go w postaci naparu łagodzącego np. bóle brzucha czy poranne mdłości lub jako dodatek do kąpieli redukujący opuchliznę nóg. Oczywiście w ciąży nie wszystkie zioła są wskazane, ale rumianek jest jednym Szałwia, jej kwiat i ziele są wykorzystywane jako przyprawa do mięs, serów, sałatek i deserów. Pomaga trawić tłuste jedzenie. Rzymianie uważali szałwię za zioło święte zbierane w uroczysty sposób. Przed zbiorem składano ofiarę z chleba i wina, a potem boso zbierano roślinę bez użycia żelaznych narzędzi. Miodunka to roślina o właściwościach moczopędnych, odtruwających, detoksykujących. Wiąże w organizmie toksyny, które potem ułatwia wydalić z organizmu z moczem. Jej właściwości moczopędne mogą wspomagać organizm w przebiegu chorób pęcherza moczowego, a nawet przy kamicy nerek – choć najbezpieczniej poradzić się w tej nazwy jedzenia i picia po niemiecku - Krzyżówka. Boczek - Speck, Tost z Nutellą - Toast mit Nutella, Jajecznica - Ruhreier , Płatki kukurydziane - Cornflakes , Kiełbaski z keczupem - Wurchsten mit ketchup, Bułka z szynką - Brotchen mit Schinken, Herbata z cytryną - Tee mit Zitrone, Chleb z serem - Brot mit Kase, Kawa - Kaffe, Mleko Właściwości szałwii. Szałwia lekarska jest stosowana w medycynie już od wielu wieków. W tradycyjnej medycynie Europy i Ameryki Łacińskiej stosowało się ją w leczeniu drgawek, choroby wrzodowej, dny moczanowej, reumatyzmu, stanów zapalnych, biegunek, a nawet hiperglikemii. Z biegiem czasu odkryto, że szałwia zawiera alkaloidy Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "ziółka do picia":NAPARHERBATASŁOMKACZARAKUFELKUBEKFILIŻANKAKIELICHRURKAKIELISZEKNAPÓJSZKLANKAKAWACZARKASZATANWODAGARNUSZEKKAKAOSOKTONIK Szałwia lekarska uważana była przed wiekami za magiczną roślinę wydłużającą życie. Sama nazwa „szałwia lekarska” wywodzi się od łacińskich słów „zdrowie”, „zdrowy”. Szałwię lekarską wykorzystujemy do płukania, smarowania, wcierania. A czy szałwię można pić? Tak, byle z umiarem. Picie szałwii pomaga między innymi na problemy żołądkowo-jelitowe. Płukanie gardła szałwią niesie ulgę w anginie i przy pleśniawkach. Właściwości szałwii pozwalają redukować stres i przemęczenie. Herbata z szałwii jest też polecana na dolegliwości związane z menopauzą. Napar z szałwii pomaga również zakończyć karmienie piersią, wpływając na obniżenie laktacji. Szałwia lekarska Szałwia lekarska jest gatunkiem roślin z rodziny jasnowatych, do której należą także między innymi mięta czy melisa. Pochodzi z rejonów Morza Adriatyckiego – pierwotnie rosła dziko na półwyspach Bałkańskim i Apenińskim. Nazwa szałwii lekarskiej pochodzi od łacińskiego słowa salvus czyli „zdrowy”. Nie przypadkiem. Lecznicze właściwości szałwii były znane już kilka wieków przed naszą erą, ba – panowało wówczas przekonanie, że napar z szałwii ma właściwości magiczne. W starożytnej Grecji i Rzymie uważano, że picie szałwii jest antidotum na ukąszenia węża, a także na problemy ze wzrokiem i zaniki pamięci. Rzymianie mieli szałwię lekarską za roślinę świętą, dlatego zbierając liście i kwiaty szałwii stosowali specjalny rytuał, używając unikalnych drewnianych i kamiennych narzędzi, zaś zbiory poprzedzała ofiara z chleba i wina. Sprawdź: Siemię lniane - właściwości i przygotowanie Picie szałwii Szałwię lekarską cenili iwykorzystywali też medycy w czasach Średniowiecza. Wierzono, że picie szałwii pomaga na: gorączkę, przeziębienia, ale też bóle żołądka, problemy z wątrobą, a nawet padaczkę. W niektórych krajach europejskich, na przykład we Francji – przetrwała od czasów rzymskich wiara w świętą moc liścia szałwii. Wiara w szczególną moc szałwii lekarskiej wykiełkowała zresztą także w zupełnie innej kulturze – arabscy medycy wierzyli, że picie szałwii wydłuża życie. Właściwości szałwii – liść szałwii Prozdrowotne właściwości szałwii zawdzięczamy bogactwu cennych składników, zawartych w surowcu zielarskim, jakim są jej liście (aczkolwiek nie wszystkie one są zdrowe dla człowieka – o czym więcej za chwilę). Liść szałwii zawiera olejek lotny, w składzie którego są takie substancje jak tujon, cyneol, kamfora i pinen. Szałwia lekarska zawiera też garbniki, flawonoidy, gorycze, kwasy organiczne oraz bardzo duże ilości witamin: witaminę B1, PP, A oraz C. Dzięki nim szałwia lekarska znajduje bardzo szerokie zastosowania w medycynie naturalnej i ziołolecznictwie, a także kosmetologii i kuchni. Zobacz: Czarnuszka – właściwości lecznicze i zastosowanie Szałwia lekarska – zastosowanie w lecznictwie Picie szałwii ma dobroczynne skutki w przypadku całego wachlarza przypadłości. Szałwia lekarska ma działanie: przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwbólowe, ściągające. Szałwia lekarska usprawnia pracę układu trawiennego, pobudza wydzielanie soków trawiennych, można ją stosować na biegunkę. Szałwia lekarska obniża poziom cukru we krwi. Działa łagodząco w przypadku zapalenia gardła. Płukanie gardła szałwią pomaga też w anginie, przy pleśniawkach i ropnym zapaleniu dziąseł. Szałwia lekarska stosowana jest także na problemy skórne. Okłady czy kąpiele z dodatkiem szałwii lekarskiej można stosować w przypadku doskwierających żylaków, trudno gojących się ran, reumatoidalnego zapalenia stawów, wysypek i innych zmian skórnych. Zobacz: Zioła i herbaty na zdrowie Czy szałwię można pić? Czy szałwię można pić? Tak. Napar z szałwii służy nie tylko do płukania jamy ustnej, inhalowania i wcierania. Wyciąg z liścia szałwii można również pić, czy to w formie samodzielnie przygotowanego wywaru, czy też gotowej herbatki, którą nabyć można w każdej aptece czy sklepie ze zdrową żywnością. Ale uwaga - należy zachować umiar i przestrzegać zaleceń, zawartych na opakowaniach. Pytanie „czy można pić szałwię” nie zostało w tym miejscu postawione przypadkowo. Jest to częsty dylemat osób zamierzających skorzystać z dobroczynnych właściwości szałwii lekarskiej. Obawy powoduje zawarty w olejku z liścia szałwii tujon. Jest to substancja chemiczna, która w dużej dawce może być toksyczna. Tujon powoduje nadczynność kory mózgowej, skutkując nadpobudliwością, nadruchliwością, drażliwością, podnieceniem a nawet psychozami. Duże ilości tujonu znajdują się między innymi w absyncie, alkoholu, którego sprzedaż i produkcja zostały w Europie i USA zabronione na początku XX wieku, obecnie zaś jest on legalny, pod warunkiem że zawiera małe stężenie tujonu. Czytaj także: Zioła i rośliny na przeziębienie jakie wybrać? Szałwia – herbata Herbata z szałwii, oprócz wyżej wymienionych zastosowań (problemy układu trawiennego, nerwowego i jamy ustnej), stosowana jest też w przypadku nadmiernego pocenia nocnego u gruźlików i neurotyków – napar z szałwii hamuje wydzielanie potu, zachowując skuteczność przez kilkadziesiąt godzin. Herbata z szałwii służy też do irygacji pochwy w upławach. Łagodzi dolegliwości związane z menopauzą. Herbata z szałwii stosowana jest nawet na ślinotok. Pamiętać należy, że picie szałwii zmniejsza laktację. Jest to wiedza przydatna kobietom, które chcą zakończyć karmienie piersią, a także mają zapalenie piersi spowodowane nadmiarem pokarmu. Płukanie gardła szałwią Płukanie szałwią możemy zafundować nie tylko naszemu gardłu, ale tez na przykład włosom. Przeznaczony do tego napar z szałwii można przygotować samodzielnie, zalewając liść szałwii wodą i gotując mieszankę na wolnym ogniu przez około 2 godziny. Płukanie szałwią włosów pomaga w walce z siwizną, lekko też przyciemnia ich kolor. Czytaj też: Rumianek – właściwości. Na co pomaga rumianek? Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą. Szerokie spektrum właściwości leczniczych wśród roślin zielarskich wyróżnia rumianek pospolity, należący do rodziny astrowych. Zbierany głównie w początkowym okresie kwitnienia, znajduje zastosowanie w lecznictwie zwłaszcza w formie naparów. Na co pomaga picie rumianku? Rumianek skład chemiczny Podstawową grupą składników rumianku jest olejek eteryczny z seskwiterpenami monocyklicznymi: α-bisabololem, β-bisabololem. Zawartość α-bisabololu w olejku eterycznym rumianku może dochodzić do 50%. Ponadto dużą grupę związków zawartych w rumianku stanowią cenione za swoje właściwości flawonoidy. Pozostałe grupy substancji w rumianku to: kumaryny, kwasy fenolowe (kawowy, wanilinowy i chlorogenowy), polisacharydy, spirocykliczne poliacetyleny. Rumianek powszechnie występuje w stanie dzikim, jednak jest też najważniejszą rośliną zielarską uprawianą w Polsce. Hodowla tego ziela doprowadziła do uzyskiwania odmian z dużą zawartością substancji czynnych w olejku eterycznym, zwłaszcza α-bisabololu. Dzika forma rumianku zawiera mniejszą ilość tego, skutecznego z punktu widzenia terapeutycznego, związku. α-Bisabolol charakteryzuje się działaniem przeciwzapalnym, hamującym rozwój mikroorganizmów. Wykazuje łagodzący wpływ na wszelakie podrażnienia. Z uwagi na bogaty i cenny skład chemiczny rumianek znajduje szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach lecznictwa. Rumianek do picia – formy wewnętrznego zastosowania Preparaty otrzymywane z rumianku do picia stosowane są w lecznictwie głównie w formie: naparów, nalewek, wyciągów płynnych. Rumianek wewnętrznie wykorzystywany jest także w formie płukanek. Rumianek na żołądek Badania przeprowadzone przez naukowców w 1979 roku potwierdziły przeciwwrzodowe właściwości ekstraktu z kwiatów rumianku. Hamuje on w szczególności rozwój choroby wrzodowej wywołanej stresem. Ekstrakt z rumianku, zwłaszcza poprzez zawarty w nim α-bisabolol, skutecznie przyspiesza gojenie się wrzodów. Dobowa dawka α-bisabololu w wysokości 8 mg/kg zmniejsza uszkodzenie błony śluzowej żołądka, zwłaszcza działaniem kwasu acetylosalicylowego. Bisabolol zmniejsza aktywność proteolityczną pepsyny, co przekłada się na zmniejszanie degradacji śluzu, stąd obserwowana wyraźna redukcja uszkodzeń błony śluzowej żołądka. Badania potwierdzają skuteczny wpływ rumianku na stany zapalne i skurczowe przewodu pokarmowego. Wykazuje on pomocnicze działania na kolki, bóle brzucha, a także niestrawność i wzdęcia. Przeciwskurczowe działania wykazują zwłaszcza zawarte w rumianku flawonoidy i pochodne kumaryny. Rumianek Kliknij i sprawdź ceny! Rumianek na stany zapalne Do przeciwzapalnego działania rumianku przyczyniają się głównie związki z grupy flawonoidów oraz α-bisabolol z olejku eterycznego. Flawonoid o nazwie apigenina doskonale zahamowuje enzymy odpowiedzialne za powstawanie stanu zapalnego w organizmie człowieka. Bisabolol skutecznie zmniejsza stany zapalne i gorączkę. W połączeniu z zawartym także w rumianku azulenem, pobudza procesy ziarninowania w gojeniu i regeneracji naskórka oraz skóry właściwej. Właściwości przeciwzapalne uzupełniają właściwości antybakteryjne. Rumianek wykazuje właściwości bakteriobójcze i grzybobójcze z uwagi na zawartość bisabololu i chamazulenu. Wykazują one działanie na bakterię o nazwie Staphylococcus aureus, występującą w jamie nosowo-gardłowej człowieka oraz grzyby z gatunku Candida albicans, którego namnażanie się powoduje kandydozę. Regularne spożywanie naparu rumianku minimum trzy razy dziennie jest pomocne w ogólnoustrojowemu łagodzeniu stanów zapalnych w organizmie. Właściwości przeciwzapalne rumianku dotyczą także infekcji dróg moczowych. Rumianek na cukrzycę Wyciąg z rumianku w odpowiednich dawkach posiada właściwości przeciw hiperglikemiczne. Podanie rumianku istotnie zmniejsza stres oksydacyjny w organizmie człowieka związany z hiperglikemią. Badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Toyama na szczurach, którym przez 21 dni podawano napar z rumianku, wykazały, że rumianek przyczynia się do obniżenia poziomu glukozy we krwi, a dodatkowo hamuje aktywność enzymu reduktazy aldozy, przyczyniającego się do powikłań cukrzycy typu 2, takim jak uszkodzenia wzroku, czy nerek. Rumianek na nerwy Badania wykazały, że wyizolowana z wodnego ekstraktu rumianku apigenina ma zdolność zahamowania wiązania flunitrazepamu, w efekcie czego obserwuje się właściwości przeciwlękowe rumianku. Badania kliniczne przeprowadzone w 2009 roku, w którym poddano analizie skuteczność ekstraktu z rumianku na łagodne oraz umiarkowane zaburzenia lękowe. Przez okres ośmiu tygodni grupa 28-osobowa otrzymywała wyciąg z rumianku, natomiast 29-osobowa grupa środek placebo. Badania opierały się na podstawie Skali Lęku Hamiltona. Większe obniżenie poziomu lęku odnotowano u pacjentów spożywających rumianek. Rumianek na alergie Działanie przeciwalergiczne rumianku udowodniono naukowo już w połowie XX wieku. Azuleny występujące w olejku eterycznym rumianku wykazują działanie przeciwhistaminowe i antyalergiczne. Efektywnie obniżają poziom histaminy w mastocytach. Rumianek dla niemowląt Badanie wpływu rumianku na niemowlęta z kolką zostało przeprowadzone na 68-osobowej grupie niemowląt, w której podawano do picia po 150 ml herbatki z rumiankiem lub placebo w epizodach kolki. Herbatka ziołowa pomogła wyeliminować kolkę u 57% niemowląt. W grupie dzieci otrzymującej placebo odsetek dzieci z wyeliminowaną kolką wyniósł tylko 26%. Rumianek pozostałe właściwości Olejek eteryczny z rumianku przyczynia się do rozkurczu mięśni gładkich, również pozostałe związki: apigenina i bisabolol istotnie przyczyniają się do wykazywania działania spazmolitycznego (rozkurczowego). Przyjmowany doustnie rumianek w różnych postaciach przyczynia się do hamowania rekcji świądu. NASZ EKSPERT: Sylwia Jokiel-Szczędzina, mgr farmacjiRUMIANEK POSPOLITY TO NIEWIELKA ROŚLINA JEDNOROCZNA DORASTAJĄCA DO WYSOKOŚCI 60 CM, POWSZECHNA NIE TYLKO W CAŁEJ EUROPIE, ALE RÓWNIEŻ W AMERYCE PÓŁNOCNEJ, AUSTRALII CZY AZJI. W POLSCE RUMIANEK JAKO CHWAST POLNY ROŚNIE NIEMAL WSZĘDZIE, JEDNAK ZE WZGLĘDU NA SWOJE SZEROKIE ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE I KOSMETOLOGII JEST UPRAWIANY RÓWNIEŻ NA LECZNICZNYSurowcem leczniczym rumianku (MATRICARIA CHAMOMILLA L.) są koszyczki, które zbiera się po zakwitnięciu rośliny ( od maja do lipca), a następnie suszy w zacienionych miejscach w temperaturze do 35 stopni C. Do celów domowych rumianek można zrywać razem z łodygami, a następnie suszyć w bukietach zawieszonych kwiatkami do dołu. Tak wysuszony surowiec należy przechowywać w miejscu suchym, w szczelnym pospolity wykazuje szereg właściwości leczniczych, które wynikają z zawartości związków czynnych. Zaliczamy do nich przede wszystkim olejek eteryczny, flawonoidy oraz pochodne kumarynowe.⇒ Przeciwzapalne Za właściwości przeciwzapalne odpowiada olejek eteryczny zawarty w kwiatostanach rumianku, a ściślej jego dwa główne składniki – bisabolol i spiroeter, w mniejszym stopniu chamazulen, któremu przypisu się działanie przeciwalergiczne. Działanie przeciwzapalne rumianku było znane już w starożytności, kiedy to stosowano olej rumiankowy do nacierań w przypadku nerwobóli i bólów kostnych. Obecnie rumianek pospolity stosuje się w stanach zapalnych błony śluzowej gardła i jamy ustnej (w postaci płukanek), doustnie w zapaleniach układu pokarmowego i dróg moczowych, zewnętrznie w postaci okładów i przemywań w okulistyce w przypadku stanów zapalnych spojówek i brzegów powiek oraz problemach skórnych (owrzodzenia skóry, rumień i świąd skóry, odleżyny), czy żylakach odbytu.⇒ Rozkurczające na mięśnie gładkie jelit i dróg żółciowych Za działanie przeciwskurczowe odpowiadają flawonoidy oraz kumaryny, dzięki czemu napar z rumianku zapobiega wzdęciom, działa wiatropędnie i przywraca prawidłową perystaltykę jelit.⇒ Przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze Badania wykazały, że chamazulen i bisabolol działają hamująco na wzrost bakterii i grzybów, co pozwala wykorzystać rumianek w postaci okładów i jako składnik maści w przypadku trudno gojących się ran, oparzeń termicznych I i II stopnia, oparzeń słonecznych i owrzodzeń.⇒ Przeciwdepresyjne i uspokajające Napar z rumianku wykazuje właściwości rozluźniające i odprężające, stąd też można go stosować w problemach ze snem i w łagodnych stanach napięcia W KOSMETOLOGIIRumianek jest powszechnym składnikiem maści, kremów, żeli pod oczy i na powieki, toników do twarzy i szamponów. Żele pod oczy z rumiankiem łagodzą podrażnienia, zmniejszają zaczerwienienia i pieczenie skóry wokół oczu. Szampony na bazie wyciągu z rumianku są przeznaczone do włosów blond ze względu na swoje właściwości rozjaśniające. Przemywanie twarzy tonikiem zawierającym wyciąg z rumianku powoduje, że cera jest odświeżona i nabiera STOSOWANIA PRZETWORÓW Z RUMIANKUStosowanie przetworów z kwiatostanów rumianku nie wywiera szkodliwego działania nawet u niemowląt, jednak należy pamiętać, że składnik olejku eterycznego w rumianku – chamazulen, mimo że działa przeciwuczuleniowo, stosowany zewnętrznie może powodować reakcję alergiczną u osób z rumianku należy stosować ostrożnie u pacjentów zażywających doustne leki przeciwzakrzepowe (warfaryna) ze względu na zwiększone ryzyko krwotoków oraz u pań stosujących hormonalną terapię zastępczą (HTZ) – wodne wyciągi rumianku mogą osłabiać działanie RUMIANKURumianek pospolity jest rośliną jednoroczną, a surowcem jest cały koszyczek. Roślina kwitnie od maja do lipca, zaś koniec czerwca to najlepszy moment na zbiór. Koszyczki kwiatowe rumianku zbieramy najlepiej w godzinach popołudniowych. Zbiór należy przeprowadzać stopniowo, w miarę dojrzewania koszyczków kwiatowych. Należy wybierać te kwiaty, które w pełni się rozwinęły, ale jeszcze nie skierowały swoich białych płatków w dół. Następnie należy je szybko wysuszyć. W tym celu rozkładamy koszyczki cienką warstwą, w cieniu. Następnie wkładamy je do tekturowych pudełek, pamiętając by ich nie Z RUMIANKUZ pozytywnych skutków działania rumianku może korzystać każdy z nas, przygotowując w domu napar z rumianku czy odprężającą z rumianku 2 łyżki kwiatostanów rumianku zalewamy 2 szklankami wrzącej wody i zaparzamy pod przykryciem przez 15 minut, następnie przecedzamy. Tak przygotowany napar możemy pić 3 razy dziennie po pół szklanki między posiłkami w zaburzeniach funkcjonowania przewodu pokarmowego (w przypadku wzdęć czy kolek). Dodatkowo napar ten można stosować do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej i w postaci okładów na owrzodzenia, oparzenia, rany i w zapaleniach w rumianku 100g koszyczków rumianku należy zalać 3 litrami wody, doprowadzić do wrzenia i gotować pod przykryciem 15 minut. Tak przygotowany odwar przecedzamy i wlewamy do wanny z ciepłą wodą. 20-minutowa kąpiel działa uspokajająco, łagodzi podrażnienia skóry i dezynfekuje całe ciało. Doskonała kuchnia to aromatyczna kuchnia. Jednak poza doskonałym smakiem potraw warto wiedzieć jak zbawienny wpływ mogą mieć na nasz organizm dodawane przyprawy. Mięta Liście mięty pieprzowej od 2000 lat są wykorzystywane do łagodzenia bólu głowy oraz walki z problemami trawiennymi. Dzisiaj olejku miętowego używa się także do produkcji leków na katar oraz zespołu jelita drażliwego. Mięta to także doskonały składnik orzeźwiających napojów na upalne dni czy wyśmienity dodatek do deserów, np. musu czekoladowego. Bazylia Bazylia, często pojawia się w sztukach Szekspira jako lekarstwo na przeziębienie i bóle głowy. Ostatnie badania wykazały, że świeże liście poprawiają trawienie oraz zmniejszają poziom glukozy we krwi. Doskonale nadaje się jako przyprawa do makaronów, sałatek lub w formie pasty znanej jako pesto. Szałwia Szałwia lekarska to przyprawa z regionów Morza Śródziemnego. Można ją spotkać w Dalmacji, Chorwacji oraz nad Adriatykiem gdzie dziko porasta skalne zbocza. Wyciąg z szałwii ma właściwości antyseptyczne, ściągające i lekko drażniące. Wykorzystuje się ją do produkcji leków na bólu gardła, podrażnienie jamy ustnej, także do skaleczeń i siniaków. Badania wykazały, że obniża poziom cukru we krwi u chorych na cukrzycę. Jej właściwości wpływają także na pracę mózgu poprawiając koncentrację, obniżając stres oraz zmniejszając poziom wyczerpania psychicznego. Szałwia jest dobra na bóle brzucha, biegunki, gazy, grypy i przeziębienia. Podkreśla smak drobiu, kiełbas oraz ryb, jednak trzeba zachować umiar w jej dozowaniu, ponieważ zbyt duża ilość może zepsuć smak potraw. Koper Starożytni Grecy jedli koper w celu zmniejszenia apetytu. Jednak dzisiaj jest ono uznawane za jedną z niewielu roślin w pełni przyswajanych przez organizm. Najsilniejsze właściwości lecznicze posiadają nasiona kopru. Zapobiega wzdęciom, zgadze, jest środkiem wspomagającym trawienie, działa rozkurczowo oraz oczyszczająco. Można go dodawać do potraw oraz pić w formie naparu. Natka pietruszki Natka pietruszki jest moczopędna dzięki czemu łagodzi dyskomfort napięcia przedmiesiączkowego, wzdęć oraz wspomóc dietę. Dodatkowo jest bogata w witaminę C, co czyni ją sojusznikiem w walce z przeziębieniem i grypą. Wykorzystywaną ją także do odświeżenia oddechu. Doskonale pasuje do dań mięsnych, rybnych, zup i sałatek. Tymianek Tymianek doskonale pasuje do dań, które wymagają długiego gotowania. Długotrwała obróbka termiczna uwalnia pełnię aromatu, zatem doskonale nadaje się do wzbogacania smaku zup czy gulaszów. Badania wskazały, że liście tymianku mają właściwości antyseptyczne, a także mogą pomóc w leczeniu choroby wrzodowej. Napar z rumianku także zmniejsza ból gardła. Estragon Bylica estragon jest szczególnie popularny we Francji, Hiszpanii i w Niemczech. Francuzi nazywają estragon królem przypraw. Stosuje się go jako środek zastępujący sól (nadaje potrawom słonawy smak, a nie podnosi ciśnienia i nie wypłukuje soli mineralnych, tak jak to czyni sól kuchenna). Jest bogaty w witaminy A i C. Wzmaga apetyt i ułatwia trawienie. Zawiera także olejki eteryczne do 0,8% ( estragol, felandren), flawonoidy, fitosterole, garbniki i związek goryczowy. Polecany jest osobom cierpiącym na reumatyzm, skazę moczanową i artretyzm. Nadaje się do przyprawiania sosów, warzyw, a także ryb i drobiu. Tekst: źródło - IteZone sp. z zdjęcie tytułowe: Flora Dania

rumianek i szałwia do picia krzyżówka